Happy Hour

Het was al een tijdje erg droog en de natuur snakte naar drinken. Ik herken het wel. Maar gisteravond en vannacht was het zo ver. De hoeveelheid droogte leek te worden geëvenaard door een hemelse ‘Happy-Hour’ dat al bijna uit onze herinnering was verdreven. Het regende, het goot. Het spetterde, het zeikte. Grote regendruppels en hagelstenen kwamen uit een donkere bewolkte lucht die nog zwarter was dan de nacht van zichzelf al was.

Een goede ‘Happy Hour’, met veel en gratis drank werd afgesloten met een echoënde en aritmische dreunen die vergezeld gingen met een lichtshow waarbij de gitzwarte hemel voor even helemaal wit scheen.

Hoewel ik een voorstander ben van mediterrane weersomstandigheden in ons zeeklimaat, kan ik uren opgaan in het gesamtkunstwerk van een fikse regenbui met verpletterend onweer en daar mijn nachtrust graag  voor opoffer.

Een bijkomend voordeel is dat een dergelijke ‘Happy Hour’ in de natuur een heel andere uitwerking heeft, dan eenzelfde evenement in ons menselijke bestaan. In tegenstelling tot een slaperig en ronduit duf klimaat in mijn eigen lijf, ademt de tuin nu frisheid, vol met levenszin.

Zelfs de normaal gesproken beestjes die mijn ontbijt in de tuin proberen te vergallen, verwelkom ik nu met alle egards op het begin van een weer nieuwe mediterrane dag. Hopelijk krijgen we er nog veel, af en toe onderbroken  met een ‘Happy Hour’ van Moeder Natuur.