Een nieuwe Jas

De laatste dagen lijkt het wel alsof er van vele kanten een boodschap op me afgevuurd wordt. In gesprekken met vrienden, via media en toevallig gelezen passages in boeken vertellen me hetzelfde, zo lijkt het. ‘Leef je leven en spiegel je niet aan de maatschappij of omgeving’. Zojuist nog komt er een citaat van de middeleeuwse Hildegard von Bingen voorbij: ‘Pflege das Leben, wo du es treffst.’ Met andere woorden; Ben en leef, daar en op het moment dat je daar bent’.

Het doet me denken aan het oude MEMENTO VIVERE, dat geen tegenstelling, maar de andere zijde is van het nog bekendere MEMENTO MORI. Sterker nog, het vertelt hetzelfde.

Mar is dat allemaal niet wat egoïstische, niet erg op mijn eigen ‘ík’ gericht? Dat is zoiets waar ik voortdurend over twijfel. Het ene moment denk ik: ’Laat maar gaan’, terwijl ik een moment later weer angstig wordt en me afvraag wat mensen wel niet zullen denken. ‘Welke gevolgen zou het hebben? En als het gevolgen zou hebben… is dat erg? Het is als over de rand van een ravijn lopen. Want, zo las ik één dezer dagen: ‘Op afstand van de rand is het veiliger, maar vanaf de rand zie je meer!’

Durf ik dat ‘gevaar’ op te zoeken? Durf ik mij over te geven aan het onbekende of het onbeduidende? Heb ik het lef om me uit te spreken over dromen, verlangens, driften, angsten en onrealistisch lijkende vergezichten die me blij stemmen?

Een mooie opdracht voor het nieuwe jaar. Doen? Ik kan op z’n minst beginnen met oefenen!

Dromen en verlangen in het doen en me hullen in de vergezichten alsof het een warme jas is.  Een jas, blind gekocht, niet wetend hoe deze uitziet en of hij past of zelfs voelt. 1/1/23